heliumlekkdetectie

Heliumlekkdetectie is een methode om lekken in afgesloten systemen op te sporen door helium als tracergas te gebruiken. Helium is inert en zeer licht, waardoor het zelfs door kleine openingetjes kan ontsnappen. Dit maakt heliumlekdetectie geschikt voor het opsporen van very kleine lekken die met andere methoden moeilijk aantoonbaar zijn.

Principe en methoden: De meest gebruikte techniek is heliummassaspectrometrie (HMS). Het te controleren object wordt onder vacuüm gebracht en/of aan helium blootgesteld. Een detector meet de ontsnappende helium en zet dit om in een lekstroomsnelheid, uitgedrukt in mbar·L/s. HMS biedt hoge gevoeligheid, met detectieniveaus vaak in de orde van 1×10^-9 tot 1×10^-12 mbar L/s, afhankelijk van de opstelling. Een minder ingrijpende benadering maakt gebruik van draagbare helium-sniffers om rond naden en fittingen te scannen, bijvoorbeeld tijdens snelle inspecties. Voor complexe systemen kan een testkamer of testopstelling worden gevuld met helium zodat lekken beter zichtbaar worden.

Toepassingen: De methode wordt toegepast in vacuum- en halfgeleiderindustrie, medische apparatuur, telecom en ruimtevaart, automotive, HVAC-R-installaties en cryogene systemen. Ook verpakkings- en drukvatsmetingen maken vaak gebruik van heliumlekkdetectie.

Voordelen en overwegingen: De aanpak biedt hoge gevoeligheid, is niet-destructief en relatief snel. Nadelen zijn de kosten van helium, gespecialiseerde apparatuur en getraind personeel, en mogelijke verstoringen door achtergrondhelium of verontreinigingen. Procedures volgen doorgaans sector- en regio-specifieke normen en richtlijnen; resultaten worden uitgedrukt in lekstroomsnelheid (mbar L/s) of gerelateerde maatstaven.