geluidsisolatiematerialen

Geluidsisolatiematerialen zijn materialen die geluidsoverdracht tussen ruimten verminderen of geluidhinder in een ruimte beperken. Ze worden toegepast in woningen, kantoren, industriegerelateerde installaties en voertuigen om zowel luchtgeluid (zoals stemmen en muziek) als structureel geluid (via trillingen) te beperken. De prestaties worden meestal uitgedrukt in transmissieverlies in decibels en in mate van geluidabsorptie binnen een ruimte.

De werking van geluidsisolatiematerialen berust op verschillende mechanismen. Toename van massa per oppervlakte-eenheid verbetert de geluidsisolatie volgens de massawet. Demping van trillingen en verminderde koppeling tussen constructieonderdelen verminderen trillingsgeleiding. Het afsluiten van kieren en naden voorkomt lekgeluid. Geluidsabsorptie is gericht op het omzetten van geluidenergie in warmte door poreuze of gestratifiede structuren, waardoor nagalm en interne reflecties afnemen.

Veelvoorkomende materialen zijn onder meer minerale wol (steenwol, glaswol), die zowel geluidsabsorptie als brandveiligheid biedt; cellulose-isolatie als milieuvriendelijke optie; geëxpandeerd polystyreen (EPS) en extrudated polystyreen (XPS) voor thermische isolatie met beperkte akoestische prestaties; en PUR/PIR-schuimen voor hoge isolatiewaarden. Daarnaast worden massieve geluidsdempende materialen zoals mass-loaded vinyl (MLV) en decouplerende systemen gebruikt om structurele geluidsstroom te verminderen. Voor interieurgeluidsbeheersing worden akoestische panelen en houtvezelplaten toegepast om nagalm en echolluitjes te verbeteren.

Toepassingsgebieden omvatten wanden, vloeren, plafonds, leidingen en HVAC-systemen, evenals automotive, rail- en scheepsbouw. Prestatiemaatregelen omvatten transmissieverlies (TL) en geluidsabsorptiecoëfficiënt (α), met normen zoals ISO en EN die bouwkundige eisen specificeren.