geloofsbelevenis

Een geloofsbelevenis is een subjectieve ervaring die door een persoon als religieus of transcendent ervaren wordt. Ze omvat vaak emoties zoals ontroering of rust, overtuigingen over het bestaan van een hogere macht of een diepere werkelijkheid, en veranderingen in houding ten opzichte van het geloof. De term wordt breed toegepast in religiewetenschappen en psychologie van religie en verwijst zowel naar individuele momenten als naar langetermijnveranderingen in iemands religieuze oriëntatie.

Etymologisch komt het woord uit het samenvoegen van geloof en belevenis. In verschillende tradities kan een geloofsbelevenis gezien worden als bevestiging van geloofsinhouden, als bekering, of als mystieke ontmoeting met het goddelijke. Dergelijke ervaringen kunnen de religieuze praxis verdiepen en de betekenis van rituelen versterken.

Vormen van geloofsbelevenis variëren van persoonlijke bekering, visionaire of mystieke ervaringen, tot opeenvolgende gebedsbelevingen die als heilig of transformatief worden ervaren. Ze kunnen het religieuze leven verdiepen, gemeenschap en rituelen beïnvloeden, en leiden tot verschillende interpretaties binnen en tussen tradities.

Onderzoekers benadrukken dat geloofsbelevenissen sterk verklaringsafhankelijk zijn: ze zijn subjectief, cultureel geladen en vaak moeilijk verifieerbaar. Kritieken richten zich op de reproduceerbaarheid en op de vraag of dergelijke ervaringen een betrouwbare basis bieden voor dogma’s of morele overtuigingen.

Zie ook: religieuze ervaring, mystiek, bekering, spirituele ervaring.