gelaminateerde

Gelaminateerde is een term uit de materiaalkunde die verwijst naar materialen die bestaan uit twee of meer lagen die permanent met elkaar zijn verbonden door een lijm-, kunststoffilm of ander bindmiddel. Door deze binding ontstaat een samengesteld materiaal dat eigenschappen kan vertonen die niet aanwezig zijn in de afzonderlijke lagen, zoals verhoogde sterkte, stijfheid of schokdemping.

Voorkomende typen gelamineerde materialen zijn onder meer houtlaminaten (multiplex en andere paneeloplossingen met fineerlagen), glaslaminaten (veiligheidsglas met een tussenlaag van PVB, EVA of een soortgelijke kunststof) en laminaten van kunststoffen of metalen, vaak toegepast als onderdeel van composieten. Een speciale vorm is een sandwichpaneel: twee harde oppervlakken met een kern. In high-performance toepassingen worden ook koolstof- en glasvezellaminaten gebruikt, bijvoorbeeld in de luchtvaart en autosector.

Het laminatieproces houdt meestal in: lagen worden samengebracht in een mal en onder warmte en druk verbonden; de bindmiddelen variëren van fenol- of urea-formaldehyde- tot epoxy- of polyurethaanlijmen, soms worden interlayers van polyvinylbutyraal (PVB) of EVA toegepast. Bij glaslaminatie wordt het glas gebonden met een interlayer die breuk beperkt en de hechting tussen glaselementen bewaart.

Gelaminateerde materialen bieden voordelen zoals hogere treksterkte, slagvastheid en betere akoestische en thermische isolatie. Nadelen zijn onder meer hogere kosten, risico op delaminatie bij beschadiging of vocht en uitdagingen bij recyclage vergeleken met mono-materialen.