gebruikersacceptatietests

Gebruikersacceptatietests (UAT) zijn een testfase waarin eindgebruikers of vertegenwoordigers van de business verifiëren dat een softwareapplicatie voldoet aan de gestelde zakelijke behoeften en in realistische operationele omstandigheden bruikbaar is. In tegenstelling tot functioneel of integratietesten richt UAT zich op de werkprocessen, data-integriteit en gebruiksgemak vanuit het perspectief van de eindgebruiker.

Doel en scope: UAT onderzoekt of de software de dagelijkse taken ondersteunt, juiste regels toepast en compliant is. Testen worden uitgevoerd met scenario’s die representatief zijn voor echte workflows, vaak gebaseerd op user stories en acceptance criteria. Technische fouten worden hier doorgaans minder centraal gezet dan of de oplossing voldoet aan de business requirements.

Proces: Voorbereiding omvat het definiëren van acceptatiecriteria, het selecteren van representatieve gebruikers, en het opstellen van testscenario's en data. Uitvoering gebeurt in een UAT-omgeving met realistische gegevens. Gebeurtenissen worden vastgelegd in een testlog; defects worden gerapporteerd en opgelost; her-testen volgt. Een formele goedkeuring via een sign-off kan nodig zijn alvorens te go-live te gaan.

Relatie tot projectlevenscyclus: UAT volgt op systeem- en integratietesten en vindt meestal plaats kort vóór implementatie. Het doel is om te bevestigen dat de oplossing klaar is voor operationeel gebruik en om een go/no-go-besluit mogelijk te maken.

Resultaten en risico’s: Succesvolle UAT leidt tot acceptatie en go-live; gebrek aan betrokkenheid van gebruikers, onduidelijke acceptatiecriteria of scope creep kunnen de UAT vertragen of laten mislukken. Voordelen zijn betere afstemming op behoeften, verhoogde gebruikersacceptatie en minder post-implementatiefouten.

Best practices: werk met duidelijke traceerbare requirements, betrek sleutelgebruikers uit verschillende afdelingen, gebruik realistische data, onderhoud een centraal testnummer, en gebruik een testmanagementtool.