flatfieldcorrecties

Flatfieldcorrecties is een beeldverwerkingstechniek die wordt gebruikt om ruimtelijke niet-uniformiteit in belichting en detectorrespons te corrigeren. Dit komt vaak voor bij microscopie, fluorescence-imaging en astronomische beeldvorming, waar vignettering, stofdeeltjes op optiek en pixel-naar-pixelvariaties de encoderingsnauwkeurigheid beïnvloeden. Het doel is om beelden te verkrijgen met een uniforme achtergrond en betrouwbare relatieve intensiteiten over het hele veld.

De methode bestaat uit kenmerken die in de praktijk vaak in software worden uitgevoerd. Allereerst worden donkere frames (D) opgenomen met de sluiter dicht om de dark current te meten. Vervolgens worden flat-field frames (F) verzameld bij uniforme belichting. Beide verzamelingen worden gecorrigeerd voor de dark current: F' = F - D en I' = I - D, waarbij I het ruwe sample-beeld is. Daarna wordt een genormaliseerde flat-field aangemaakt, F_norm = F' / mean(F'). Het ruwe beeld wordt vervolgens gecorrigeerd met I_corr = I' / F_norm. Soms wordt het resultaat nog geschaald naar een gewenste dynamische bereik.

Voordelen en toepassingen: flatfieldcorrecties verbeteren de kwantitatieve nauwkeurigheid van intensiteitsmetingen, verminderen vaste patroonruis en maken beelden vergelijkbaar over het gehele veld. Het wordt veel toegepast in fluorescence-microscopie, confocale microscopy en astronomische foto’s, maar ook in algemene digitale beeldvorming waar nauwkeurige belichting noodzakelijk is.

Beperkingen: de methode veronderstelt stabiele belichting en detectorrespons. Saturatie, ruisverhoging door deling, en spectralverschillen tussen de belichtings- en te meten beelden kunnen nadelig werken. Het vereist doorgaans meerdere flat- en dark frames voor een robuuste calibratie.