erekcja

Erekcja to fizjologiczny proces, w którym prącie staje się sztywne i powiększa się w odpowiedzi na pobudzenie seksualne. Dochodzi do rozluźnienia mięśni gładkich w ciałach jamistych (corpora cavernosa) i spongiosum, co umożliwia gwałtowny napływ krwi do prącia oraz ograniczenie odpływu krwi. Uczestniczą w tym nerwy autonomiczne i mediatory chemiczne, w tym tlenek azotu (NO) i cykliczny GMP (cGMP). Po zakończeniu pobudzenia mięśnie powrócą do stanu spoczynkowego i nastąpi detumescencja.

Fazy obejmują pobudzenie, erekcję, utrzymanie erekcji w czasie aktywności seksualnej oraz detumescencję po jej zakończeniu. U zdrowych mężczyzn zdarzają się również naturalne, nocne i poranne erekcje.

Przyczyny zaburzeń erekcji mogą być fizjologiczne lub psychologiczne. Do czynników fizjologicznych należą choroby układu krążenia (np. miażdżyca), cukrzyca, zaburzenia hormonalne, uszkodzenia nerwów, choroby nerek, problemy z krążeniem, a także niektóre leki. Czynniki psychologiczne to stres, lęk, depresja lub problemy w relacjach. Zaburzenia erekcji nazywane są impotencją lub zaburzeniami erekcji, jeśli utrudniają aktywność seksualną. Czynnikami ryzyka są starszy wiek, otyłość, brak aktywności fizycznej, palenie i nadmierne spożycie alkoholu.

Diagnostyka opiera się na wywiadzie i badaniu fizycznym; w razie potrzeby wykonuje się dodatkowe badania. Leczenie zależy od przyczyny i może obejmować modyfikację stylu życia (np. rzucenie palenia, utrata masy), terapię psychologiczną, a także leki doustne z grupy inhibitorów PDE5 (np. sildenafil, tadalafil). Inne opcje to mechaniczne urządzenia próżniowe, iniekcje alprostadilu oraz zabiegi chirurgiczne implantów prącia. W przypadku leków PDE5 ważne jest unikanie stosowania z azotanami (nitratami), które mogą powodować groźne obniżenie ciśnienia krwi. Regularna aktywność fizyczna i leczenie chorób przewlekłych wspomagają utrzymanie zdrowej erekcji.