energieafgifte

Energieafgifte is de overdracht of emissie van energie door een systeem naar de omgeving. Het begrip kan slaan op de totale hoeveelheid energie die vrijkomt of op de snelheid waarmee die energie wordt afgestaan (vermogen). Energieafgifte kan bestaan uit warmte, licht, straling, geluid of elektrische energie.

In de natuurkunde en chemie doet energieafgifte zich voor bij exotherme reacties, bij radioactieve afbraak en bij kernreacties, waar bindingen energie vrijmaken. In de techniek en elektronica verwijst het naar de levering van energie aan een extern circuit, bijvoorbeeld de elektrische output van een apparaat.

Meetbaar is de hoeveelheid vrijgekomen energie E, uitgedrukt in joules (J). Het tempo van de vrijgave is het vermogen P, uitgedrukt in watt (W), waarbij P = dE/dt. Voor grotere energiesystemen wordt vaak kilowattuur (kWh) gebruikt als een eenheid van geleverde energie.

Voorbeelden: verbranding levert warmte-energie aan een verwarming; zonnepanelen leveren elektriciteit; kernsplijting of fusie levert grote hoeveelheden energie; in levende wezens wordt vrije energie tijdens metabolisme beschikbaar gemaakt via ATP.

Zie ook: energietransfer, energieproductie, exotherme reactie, vermogen, efficiëntie.