emissiefilter

Een emissiefilter is een optisch filter dat is ontworpen om specifieke emissielijnen of golflengten door te laten en andere straling te blokkeren. Zulke filters worden gebruikt om signalen van interesse uit een mengsel van licht te isoleren, bijvoorbeeld bij spectroscopie, fluorescence-microscopie en astronomie. Ze bestaan vaak als band-pass filters die een smal bereik rond een centrale golflengte doorlaten, maar ook als long-pass of short-pass filters die licht boven of onder een grensdoorlaten en als narrow-band filters metvery smalle bandbreedtes.

Constructie en werking: emissiefilters maken meestal gebruik van dunne-film interferentiecoatings op glas- of kunststofsubstraten. De centrale golflengte (CWL) en de bandbreedte (FWHM) worden nauwkeurig gespecificeerd. Door deeltjeslagen zorgen constructieve interferentie bij de gewenste golflengte en destructieve interferentie bij andere golflengten. De transmittantie kan afhankelijk zijn van de invalshoek en van temperatuur, wat bij hoge precisie- toepassingen in acht genomen moet worden.

Toepassingen: in de astronomie worden emissiefilters gebruikt om specifieke lijnen zoals H-alpha of OIII te isoleren in nevels; in fluorescence-microscopie om fluoroforen zoals DAPI of FITC te onderscheiden; in analytische spectroscopie om emissielijnen in chemische monsters te verduidelijken. Ook in industriële beeldvorming en veiligheids- of kwaliteitscontrole kunnen emissiefilters helpen bij het verbeteren van signaal-ruisverhouding.

Overwegingen bij selectie: nagaan wordt transmittantie bij de centrale golflengte, bandbreedte, blokking buiten het ontwerp en gevoeligheid voor hoek en temperatuur.