easingfunctie

Een easingfunctie is een wiskundige functie die de voortgang van een animatie regelt door de tijdsverdeling te veranderen. In de meeste toepassingen wordt een genormaliseerde tijd t gebruikt, met t in [0,1], waar 0 het begin en 1 het eind aangeeft. De easingfunctie f(t) levert de interpolatiewaarde op, die aangeeft hoeveel de tussenliggende waarde tussen begin- en eindwaarde moet worden aangepast. Zo kan de beweging sneller of langzamer verlopen dan bij lineaire interpolatie.

Veel voorkomende categorieën zijn linear, ease-in, ease-out en ease-in-out. Linear geeft constante snelheid; ease-in start traag en versnelt; ease-out vertraagt naar het einde; ease-in-out combineert beide. Daarnaast bestaan er meerdere wiskundige families zoals polynomen (quadratic, cubic, quartic, quintic), circular, sinusoidal en exponential. Er zijn ook varianten met overshoot of rebound, zoals back, elastic en bounce. Een invloedrijke verzameling is de Penner-easing (Robert Penner), die in Flash en latere omgevingen breed is toegepast.

Toepassingen en implementatie: easingfuncties worden veel gebruikt in gebruikersinterfaces, transities en videogames om bewegingen menselijk te laten aanvoelen. In CSS kan men easing instellen met keywords zoals ease, ease-in, ease-out, ease-in-out of met een cubic-bezier-curve voor maatwerk. In JavaScript en engine-omgevingen worden meestal kant-en-klare easingfuncties of bibliotheken gebruikt. De keuze wordt bepaald door gewenste beleving, prestatienormen en de specifieke animatiedoelen.