Home

draagermolecule

Een draagermolecule, of draagmolecuul, is een molecuul dat een lading, cargo of functiegroep kan transporteren of tijdelijk kan huisvesten. Het fungeert als tussenstap in chemische reacties, diagnostiek of biologische processen door interactie met zowel de lading als de omgeving te moduleren. Draagermoleculen kunnen zowel van nature voorkomen als synthetisch worden ontworpen.

In de biologie en geneeskunde zijn draagermoleculen vaak transport- of carrier-systemen die moleculen door membranen kunnen

In de chemie en de materialenwetenschap worden draagermoleculen gebruikt om specifieke reagentia naar een reactieplaats te

Belangrijke eigenschappen van draagermoleculen zijn selectiviteit, bindingsterkte, stabiliteit in het milieu, oplosbaarheid en de mogelijkheid om

Zie ook: carrierprotein, host-guest-chemie, medicijnafgifte.

verplaatsen
of
gericht
afleveren.
Voorbeelden
zijn
membraankanaal-
en
transporteiwitten,
maar
ook
synthetische
carriers
zoals
liposomen,
polymeren
of
dendrimers
die
geneesmiddelen
kunnen
binden
en
afgeven
op
een
doelplek.
Ook
in
diagnostiek
kunnen
draagermoleculen
helpen
bij
het
selectief
leveren
van
contrastmiddelen
of
tracerstoffen.
brengen,
catalytische
centra
te
positioneren
of
om
moleculaire
herkenning
mogelijk
te
maken
in
sensoren
en
imaging.
Cyclodextrines
en
calixarenen
dienen
als
hostmoleculen
die
een
draagbare
payload
opnemen
via
niet-covalente
interacties.
Draagermoleculen
spelen
ook
een
rol
in
nanomaterialen
en
katalyse
door
de
lokalisatie
van
functies
te
faciliteren.
de
lading
of
payload
gecontroleerd
vrij
te
geven.
Nadelen
kunnen
immunogeniciteit,
toxiciteit
en
complexiteit
van
fabricage
zijn.