depositiestructuur

Depositiestructuur is een geologisch begrip dat verwijst naar de interne ordening van sedimentslagen binnen een afzetting. Het omvat zowel primaire sedimentaire structuren die tijdens of net na de afzetting ontstaan als secundaire structuren die zich later vormen door diagenese of biologische activiteit. De structuur geeft informatie over de afzettingsomstandigheden, zoals energieniveau, houdingsrichting en transportmechanismen.

Tot de primaire structuren behoren bedding en laminatie, cross-bedding (kruisbedding) die de richting van de stroming aangeven, en graded bedding waarbij de korrelgrootte van onder naar boven verandert. Ook rivieloseen kunnen ripple- en dune-achtige patronen tonen, desiccation cracks bij droogligging en mud cracks in verder waterloze lagen. Deze kenmerken helpen bij het reconstrueren van omgevingen zoals rivierkanalen, kust- of mariene vlakten en duinen.

Secundaire structuren ontstaan doorgaans na de afzetting en omvatten bioturbatie door organismen, vullingen van scheuren, en andere diagenetische veranderingen zoals cementatie en het vormen van load casts. Samen vormen deze structuren een kader voor interpretatie van het paleo-energiemodel, stromingsrichting, sedimentbron en de potentiële tijdsvolgorde van deposities.

Toepassingen van de bestudering van de depositiestructuur betreffen onder meer stratigrafie, faciesanalyse en prognoses van reservoirkwaliteit in de olie- en gasindustrie. Door de drooglegging, stromingsbeelden en korrelgroottepatronen te koppelen aan gesteentetoestanden kunnen geologen afzettingsmilieus en chronologie beter reconstrueren.