databastypen

Databastypen verwijzen naar de verschillende architecturen en modellen die gebruikt worden om gegevens op te slaan, te organiseren en op te vragen. Traditioneel domineerden relationele databases met tabellen, rijen en kolommen en ondersteuning voor SQL; ze bieden sterke garanties voor consistentie en transacties (ACID) en zijn geschikt voor gestructureerde gegevens en relationele queries.

Met de opkomst van grote, gedistribueerde en ongestructureerde datasets zijn NoSQL-databasen populair geworden. Deze worden vaak gecategoriseerd als documentstores (gestructureerde documenten, bijvoorbeeld JSON), key-value stores (eenvoudige opslag van sleutel/waarde-paren), kolomgeoriënteerde databases (geoptimaliseerd voor analytische queries over kolommen) en grafendatabases (geoptimaliseerd voor verbonden data en netwerkqueries). NoSQL-systemen bieden meestal betere schaalbaarheid en flexibiliteit met soepelere schema’s, maar volgen soms BASE-principes (eventuele consistentie).

Andere typen omvatten NewSQL (relationele interfaces met gedistribueerde schaalbaarheid), in-memory databases (geoptimaliseerd voor zeer lage latenties), tijdreeksdatabases (voor tijdgestempelde metingen), objectgeoriënteerde, hiërarchische en netwerkdatabases. Keuze van type hangt af van eisen zoals consistente transacties, schaalbaarheid, latentie, datamodel en querypatronen.

Bij implementatie spelen beveiliging, back-up, herstel, indexing, replicatie en sharding een grote rol. Moderne systemen combineren vaak meerdere typen binnen een architectuur (polyglot persistence) om verschillende workloads efficiënt te ondersteunen.