dampopenheid

Dampopenheid is de eigenschap van een materiaal om waterdamp door te laten, zodat vocht van de ene kant naar de andere kan diffunderen. Het is een belangrijke eigenschap in zowel textiel als bouwmateriaal. Dampopenheid gaat doorgaans samen met, maar is niet afhankelijk van, waterdichtheid. Een materiaal kan bijvoorbeeld waterdicht zijn maar nauwelijks dampdoorlatend, of juist ademend zijn zonder direct water buiten te houden.

In textiel wordt dampopenheid vaak aangeduid als ademend vermogen. Dit wordt meestal uitgedrukt als vochtvaltransmissie (MVTR) of soortgelijke waarden, uitgedrukt in gram per vierkante meter per dag (g/m²/24 h). Hogere MVTR-waarden duiden op meer ademende, vocht afvoerendere stoffen. Voor sports- en outdoorwear liggen MVTR-waarden vaak in de duizenden g/m²/24 h; minder ademende stoffen kunnen honderden tot duizenden g/m²/24 h aangeven. Bij regenkleding wordt vaak gezocht naar een balans tussen ademend vermogen en waterbestendigheid.

In de bouw verwijst dampopenheid naar de diffusie van waterdamp door wanden, membranen en constructiedelen. Een te dunne of te ademende laag kan vochtproblemen veroorzaken, terwijl een te vochtkerende structuur condens- en schimmelvorming kan bevorderen. Diffusieweerstand (vaak uitgedrukt via Sd-waarde) en de keuze voor dampdoorlatende membranen of gipsplaten bepalen hoe vocht zich door een gebouw kan verplaatsen. Duidelijke afwegingen tussen luchtdichtheid, isolatie en dampdoorlaatbaarheid zijn cruciaal, afhankelijk van klimaatomstandigheden en gebruik.

Samengevat bepaalt dampopenheid hoe comfortabel en gezond een textiel of gebouw is, door te regelen hoeveel vocht via het materiaal kan ontsnappen of diffunderen.