cybercriminaliteit

Cybercriminaliteit verwijst naar misdrijven waarbij digitale systemen een centrale rol spelen. Dit omvat onder andere hacking, fraude, identiteitsdiefstal en bedreiging via internet. De aanvallen richten zich op particulieren, bedrijven en overheden en leiden vaak tot financieel verlies, privacy-schending of verstoring van kritieke dienstverlening.

Veelvoorkomende vormen zijn phishing, malware en ransomware, inbreuken op netwerken en systemen, en DDoS-aanvallen. Ook het illegaal verwerven van gegevens, het misleiden van mensen voor wachtwoorden via social engineering en het uitbuiten van kwetsbaarheden komen voor. Daarnaast zijn botnets, cryptomining zonder toestemming en supply chain-compromissen relevante thema's.

Motieven variëren van financieel gewin tot spionage, politieke of ideologische doelstellingen en vandalisme. De gevolgen voor slachtoffers kunnen aanzienlijk zijn: financiële verliezen, reputatieschade, privacy-inbreuken en operationele verstoringen. Voor bedrijven en overheden kan cybercriminaliteit ook leiden tot aantasting van vertrouwelijkheid, integriteit en beschikbaarheid van kritieke data en systemen.

Juridisch wordt cybercriminaliteit in veel landen bestreden met strafwetten tegen hacking, fraude en computermisbruik. Internationale samenwerking via netwerken zoals Europol en Interpol speelt een belangrijke rol. Preventie richt zich op technologische maatregelen (regelmatige patching, antivirus, firewalls), sterke wachtwoorden en multi-factor authenticatie, bewustwordingstraining, back-ups en een goed incidentresponsplan. Slachtoffers worden aangemoedigd om incidenten te melden bij de politie of CERT/CSIRT.