controleconditie

Controleconditie is een term die gebruikt wordt om de verzameling vereisten, beperkingen of preregelingen aan te duiden die nodig zijn voor het effectief sturen van een systeem of proces. De controleconditie geeft aan onder welke omstandigheden een controleactie kan worden toegepast en welke resultaten haalbaar zijn binnen de gestelde grenzen.

In de context van regeltechniek en wiskundige modellering verwijst een controleconditie vaak naar voorwaarden waaraan de besturingsstrategie moet voldoen. Dit kan onder meer stabiliteit, haalbaarheid van de ingangsdynamiek en het respecteren van randvoorwaarden zoals grenzen voor toestand of input omvatten. In lineaire systemen is een veelvoorkomend voorbeeld de zogeheten controllability- of bereikbaarheidsconditie, die aangeeft of een systeem van elke begintoestand naar een gewenste toestand kan worden gebracht binnen een bepaalde tijd.

In de praktijk worden controlecondities ook toegepast op operationele en veiligheidsinterlocks, sensor- en actuatorfunctionaliteit en communicatiebetrouwbaarheid. Als een controleconditie faalt, kan het negeren van de voorwaarden leiden tot onvoldoende prestatie, instabiliteit of veiligheidsrisico’s. Daarom worden controlecondities vaak expliciet vastgelegd in specificaties, procedures en fouttoleranties, zodat er bij afwijkingen veilig kan worden opgetreden.

Zie ook: controllability, observability, toestand- en inputbeperkingen, veiligheidsschakelingen. Een controleconditie is contextafhankelijk en kan per vakgebied verschillend worden geïnterpreteerd.