complementmetingen

Complementmetingen zijn laboratoriumonderzoeken die gericht zijn op het bepalen van concentraties, activiteit of activatieproducten van het complementsysteem, een onderdeel van de aangeboren immuunrespons. Veelgebruikte parameters zijn totale hemolytische activiteit (CH50), alternatieve route-activiteit (AH50), complementcomponenten zoals C3 en C4, en splitsingsproducten zoals C3a, C5a en het membraanaanvalscomplex (C5b-9).

Methoden variëren van functionele hemolyse-assays en immunoturbidimetrie/nefelometrie voor kwantificatie tot ELISA’s en massaspectrometrie voor specifieke activatieproducten. Voor functionele testen wordt vaak serum gebruikt; voor metingen van activatieproducten wordt plasma met remmers zoals EDTA aanbevolen om ex vivo activatie te voorkomen. Juiste monsterafhandeling en snelle verwerking zijn cruciaal voor betrouwbare resultaten.

Klinische toepassingen omvatten opsporing van aangeboren complementdeficiënties, differentiële diagnostiek bij auto-immuunziekten (bijvoorbeeld systemische lupus erythematosus), monitoring van infecties, transplantatie en therapie met complementremmers. Interpretatie combineert vaak functionele tests met individuele componentniveaus: lage C3/C4 kan op verbruik door activatie wijzen, terwijl verhoogde splitsingsproducten directe activatie aangeven.

Beperkingen zijn variabele referentiewaarden tussen laboratoria, invloed van acute fase-respons en technische artefacten door onjuiste bloedafname of verwerking. Complementmetingen worden doorgaans gebruikt als onderdeel van een breder diagnostisch beeld en vereisen klinische correlatie voor betekenisvolle interpretatie.