Home

celcyclusinhibitie

Celcyclusinhibitie verwijst naar het proces waarbij de voortgang van de celcyclus wordt geblokkeerd, zodat cellen geen verdere stappen richting DNA-replicatie of celdeling kunnen zetten. Dit kan fysiologisch voorkomen tijdens ontwikkeling, weefselhomeostase en senescentie, maar ook in reactie op DNA-schade of bij ziekten zoals kanker, waarin proliferatie vaak ongecontroleerd is.

De celcyclus wordt gestuurd door cycline-afhankelijke kinases (CDKs) en hun regulerende cyclines. Inhibitie van CDK-activiteit of

Naast endogene mechanismen zijn er farmacologische benaderingen die celcyclusinhibitie teweegbrengen. CDK-inhibitors zoals palbociclib, ribociclib en abemaciclib

In de kliniek leiden celcyclusinhibitie tot groeireductie van tumoren, vaak in combinatie met andere behandelingen zoals

Algemene noties: celcyclusinhibitie is een breed concept in celbiologie en oncologie, relevant voor begrip van ontwikkeling,

activering
van
tumoronderdrukkingsroutes
kan
leiden
tot
G1-arrest
of
G2/M-arrest.
Bij
DNA-schade
activeren
ATM/ATR-checkpointkinasen
CHK1/CHK2,
waardoor
de
celcyclus
wordt
stilgelegd
zodat
schade
kan
worden
gerepareerd
of
cellen
kunnen
worden
verwijderd
via
senescentie.
remmen
specifieke
CDKs
en
worden
therapeutisch
toegepast,
met
name
bij
bepaalde
typen
borstkanker.
Andere
strategieën
richten
zich
op
checkpoint-kinasen
(CHK1/2),
Wee1
of
op
de
RB-pathway.
endocriene
therapie
of
DNA-schadagentsen.
Bijwerkingen
omvatten
onder
meer
neutropenie,
vermoeidheid
en
misselijkheid;
toxiciteit
en
resistentie
vormen
belangrijke
aandachtpunten
bij
voortgezet
gebruik.
Resistentiemechanismen
kunnen
RB-status
of
compensatoire
signaalroutes
betreffen.
weefselhomeostase
en
kankerbehandeling.