biodiversiteitsbeheersing

Biodiversiteitsbeheersing is het geheel van beleid, strategieën en praktijkmaatregelen gericht op het behoud, herstel en duurzaam beheer van levende soorten en hun habitats. Doel is het voorkomen van onomkeerbaar verlies van biodiversiteit en het waarborgen van de veerkracht en levering van ecosysteemdiensten zoals bestuiving, waterkwaliteit, koolstofopslag en landschapskwaliteit.

Toepassingsdomein omvat natuurbescherming, landbouw, waterbeheer en stedelijke ruimtelijke planning. Praktische invalshoeken zijn onder meer het beschermen en herstellen van habitats, het vergroten van ecologische connectiviteit via corridors en verbindingszones, beheersing of uitbanning van invasieve exoten, duurzaam land- en bosbeheer, behoud en herintroductie van inheemse soorten, en zowel in situ als ex situ conservering. Beleid en instrumenten omvatten netwerken zoals Natura 2000 en nationale beschermingsprogramma's, milieu-effectrapportages en monitoringprogramma's voor populaties en habitats.

Beheer volgt meestal een adaptieve aanpak: beslissingen worden genomen op basis van wetenschappelijke bevindingen, monitoringresultaten en leren van eerdere projecten. Participatie van lokale gemeenschappen, landbouwers, bedrijfsleven en overheden is essentieel.

Belangrijke uitdagingen zijn beperkte financiering, conflicterende land- en watergebruik, klimaatverandering, gebrek aan data en de opkomst van invasieve soorten. Succesvolle voorbeelden zijn herstel van veen- en wetlands, verbetering van habitatconnectiviteit en het verminderen van barrières voor migratie van wildlife. Biodiversiteitsbeheersing werkt vaak in samenwerking met natuur- en milieubeschermingsorganisaties, overheden en onderzoeksinstellingen.