bevolkingstoename

Bevolkingstoename is de toename van de bevolkingsomvang van een gebied over een bepaalde periode. Die toename ontstaat hoofdzakelijk door natuurlijke groei—het verschil tussen geboorten en overlijdens—en door netto-migratie, dat wil zeggen immigratie minus emigratie. In sommige beschrijvingen wordt onderscheid gemaakt tussen korte periodes (jaarlijkse groei) en langere termijnen (groei over decennia).

De belangrijkste determinanten zijn vruchtbaarheidscijfers, levensverwachting en migratie. Het vruchtbaarheidsniveau wordt vaak uitgedrukt in het totaal fertility rate (TFR). Een dalend TFR en een stijgende levensverwachting leiden meestal tot een langzamere groeisnelheid, terwijl hoog geboorte- en jonge bevolkingssamenstelling tot snellere groei kan bijdragen. Regionaal gezien varieert de groeisnelheid sterk: Sub-Sahara-Afrika kent nog aanzienlijke natuurlijke groei; Europa en delen van Oost-Azië ervaren vergrijzing en vaak lage of negatieve groeicijfers.

Bevolkingstoename heeft vaak maatschappelijke en economische consequenties, zoals veranderende leeftijdsopbouw, druk op arbeid, woning en infrastructuur, urbanisatie en milieubelasting. Migratie kan groeiende lokale populaties versterken of compenseren. Beleidskeuzes op het gebied van gezondheidszorg, onderwijs, familieplanning, werkgelegenheid en migratiebeleid beïnvloeden de toekomstige groei.

Data komen uit bevolkingscijfers van naties en internationale organisaties zoals de Verenigde Naties en de Wereldbank. Interpretatie van de groeicijfers vereist aandacht voor definities, migratiepercentages en datakwaliteit, aangezien tellingen en rapportages variëren tussen regio’s en tijdsperiodes.