betalingsverificatie

Betalingsverificatie is het proces waarbij wordt vastgesteld of een betaling daadwerkelijk is geautoriseerd door de betaler en of de transactie legitiem is. Het doel is fraude te voorkomen, ongeautoriseerde transacties tegen te gaan en ervoor te zorgen dat de verkoper de betaling ontvangt. Betalingsverificatie omvat meestal authenticatie van de betaler, autorisatie van de betaling en aanvullende risicobeoordeling, soms gevolgd door settlement.

In de praktijk start de consument een betaling via een betaalmiddel zoals een creditcard, bankoverschrijving of digitaal portefeuille. De betalingsdienstverlener of handelaar voert verificatiestappen uit, waaronder authenticatie (bijvoorbeeld via 3D Secure of andere vormen van Strong Customer Authentication), controle van betaalgegevens en mogelijk risicobeoordeling op basis van device-, locatie- en gedragsinformatie. Als de verificatie slaagt, stuurt de uitgevende bank een autorisatieverzoek; bij goedkeuring wordt het bedrag gereserveerd en uiteindelijk verrekend (settlement). Bij afwijzing of mislukte verificatie wordt de transactie geweigerd.

Contexten waar betalingsverificatie voorkomt, zijn onder meer kaartbetalingen, bankoverschrijvingen en digitale wallets. Bij kaartbetalingen spelen technieken als 3D Secure, kaartgegevens en adresverificatie een rol, terwijl bij bankoverschrijvingen de bank zelf authentificeert en autoriseert. Tokenisatie en device-fingerprintings kunnen de verificatie ondersteunen zonder contant kaart- of rekeninggegevens bloot te geven.

Regelgeving en normen spelen een belangrijke rol. In de Europese Unie vereist PSD2 Strong Customer Authentication voor elektronische betalingen, met bepaalde vrijstellingen. PCI DSS geldt voor kaartdata, en privacy-wetgeving beïnvloedt de omgang met persoonlijke betalingsinformatie. Betalingsverificatie balanceert veiligheid met gebruiksvriendelijkheid.