belichtingen

Belichtingen is een term uit het Nederlands die in de fotografie en verwante disciplines op twee manieren kan worden toegepast: de belichting als blootstelling van een film of sensor aan licht, en de belichting als het lichtontwerp bij een scène of opnamelocatie.

In de fotografische betekenis verwijst belichting naar de hoeveelheid licht die op de sensor of film valt. Die hoeveelheid wordt bepaald door drie elementen: sluitertijd, diafragma en ISO. Een correcte belichting houdt rekening met de scène, het gewenste contrast en het dynamisch bereik van de camera. Onderbelichting kan details in schaduwen kosten, overbelichting kan details in heldere gebieden doen verdwijnen. Fotografen gebruiken metering, histogrammen en belichtingscompensatie om de juiste belichting te bereiken, en werken vaak in RAW zodat later nog kan worden gecorrigeerd. Bij moeilijke belichtingssituaties kan men belichtingsbracketing toepassen of HDR-fotografie gebruiken.

Belichtingen kan ook verwijzen naar het lichtontwerp van een scène, bijvoorbeeld bij film, televisie of podiumkunsten. Dit omvat de selectie van lichtbronnen, kleurtemperatuur (uitgedrukt in Kelvin), intensiteit en positie van de lichten. Typische principes zijn de hiërarchie van licht (key light, fill light en backlight), evenals het gebruik van diffusers, reflectoren en graspassen om textuur, vorm en ruimtelijkheid te modelleren. Een doordachte belichting draagt bij aan sfeer, toon en leesbaarheids van het beeld en wordt afgestemd op het onderwerp en de gewenste esthetiek.

In de praktijk gaat het bij belichtingen om het plannen, meten en zo nodig aanpassen van hoe licht het onderwerp en de omgeving beïnvloedt.