bedrijfsluchtvaart

Bedrijfsluchtvaart, of zakelijk luchtvaart, verwijst tot luchtvaartactiviteiten die primair gericht zijn op vervoer voor bedrijven en zakelijke klanten, vaak met als doel tijdwinst, flexibiliteit en bereikbaarheid. Het omvat zowel in-house afdelingen van bedrijven (flight departments) als commerciële charter-operators die op afroep vluchten leveren, en privé-/eigenaar-gecharterde vluchten. Typische voertuigtypes zijn bedrijfsjets, turbopropvliegtuigen en, voor lange afstanden, grotere jets.

De sector kent verschillende bedrijfsmodellen. Bedrijven kunnen een eigen vloten beheren met een flight department, of vluchten afnemen bij gespecialiseerde charteroperators. Daarnaast bestaan er concepten als fractional ownership en aircraft management. Klanten bestaan vooral uit topmanagers, verkoop- en projectteams en relaties met klanten of leveranciers. Vluchten zijn vaak ad hoc en kunnen regionaal of internationaal zijn, met toegang tot luchthavens die minder druk zijn dan die van reguliere commerciële vluchten.

Regelgeving en veiligheid: bedrijfsluchtvaart valt onder de luchtvaartwetgeving van de Europese Unie en nationale toezichthouders. In Nederland zijn dit bijvoorbeeld EASA-regels en de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT). Operators moeten beschikken over een geldige Air Operator Certificate (AOC) en voldoen aan operationele en onderhoudsnormen, evenals training van crew en een veiligheid- en kwaliteitsmanagementsysteem (SMS). Europese regels beïnvloeden ook onderwerpen als milieunormen en toegankelijke infrastructuur.

Economische en milieu-aspecten: bedrijfsluchtvaart is doorgaans duurder per passagier dan commerciële vluchten, maar levert significante tijds- en productiviteitsvoordelen. De sector groeit door mondiale bedrijfsactiviteiten en de behoefte aan snelle beslissingsprocessen. Duurzaamheid speelt een toenemend belang: efficiëntere vliegtuigen, vliegrouteoptimalisatie, gebruik van duurzame brandstoffen (SAF) en koolstofcompensatie worden steeds vaker toegepast.