atomisatiemethoden

Atomisatiemethoden zijn technieken die worden gebruikt in analytische chemie om een monster om te zetten in vrije atomen in de gasfase, zodat elementaire detectie mogelijk is. De gebruikte bronnen geven atomen vrij die vervolgens kunnen worden geanalyseerd met methoden zoals atoomabsorptiespectroscopie, atoomemissiespectroscopie of massaspectrometrie. De keuze van de methode hangt af van de aard van het monster, de gewenste detectielimiet en de aanwezigheid van matrices of interferenties.

Vlamatomatisatie is een veelgebruikte, robuuste methode waarbij het monstersubstraat als aerosool in een vlam wordt gebracht. Door verhitting ontstaan vrije atomen die worden gedetecteerd met AAS of AES. Deze methode is eenvoudig en goedkoop maar kent beperkingen in gevoeligheid en matrixeffecten.

Elektrothermische atomisatie, bijvoorbeeld met een grafietoven, biedt hogere gevoeligheid door atomisatie in een gecontroleerde, snelle verwarmingsscène. Dit levert lage monstersample volumes en betere detectiegrenzen voor veel metalen op, maar vereist meer aandacht voor instrumentafstelling en matrixklaring.

Inductief gekoppelde plasma (ICP) methoden gebruiken een plasmavlam waarin vloeistofmonsters worden geïntroduceerd (ICP-OES) of waarin atomen worden geïoniseerd (ICP-MS). ICP biedt hoge gevoeligheid en brede elementaliteit; het vereist complexe inertgassen, afstemming en vaak voorbehandeling van monsters.

Hydridegeneratie en koude damp-technieken zijn gespecialiseerde atomisatiestrategieën. Hydridegeneratie AAS wordt gebruikt voor elementen zoals Arsenicum, Antimonium en Selen, terwijl koude dampprocedures vooral gebruikt worden voor kwik.

Laserablatiet (LA-ICP) kan vaste monsters rechtstreeks atomiseren en is handig als in-situ analyse vereist is; het levert spatially resolved gegevens wanneer gecombineerd met ICP-OES of ICP-MS. De keuze van methode hangt af van element, matrix, gewenste sensitiviteit en doorvoersnelheid.