appliceringen

Applicering, meervoud appliceringen, is een textieltechniek waarbij stukken stof worden gesneden en op een basismateriaal worden genaaid of bevestigd om een decoratief patroon te vormen. De toegepaste stoffen zorgen voor contrast, textuur of kleur en kunnen als losse lagen bovenop het oppervlak blijven liggen of met verschillende stiknaden worden bevestigd. De techniek kan zowel met de hand als met de naaimachine worden uitgevoerd.

De term is afgeleid van het Franse applique en komt voor in diverse textieltradities over de hele wereld. Applicering wordt veel toegepast in quilten, kleding, wandbekleding en tapijten. In veel culturen heeft de techniek zich ontwikkeld tot een middel om versiering, symboliek of status aan textiel toe te voegen.

Technieken en varianten variëren afhankelijk van de gekozen methode. Veelvoorkomende benaderingen zijn onder andere raw-edge applique (waar de randen onomwonden blijven of met een vrijwel rechte zoom worden vastgezet), turned-edge of needle-turn applique (waar de randen omgeslagen en gestikt worden) en reverse applique (waar delen van de onderliggende stof worden verwijderd om een patroon te onthullen). Zowel handmatige als machinale processen komen voor, vaak aangevuld met fusibele tussenlagen of borduursels voor extra structuur en bevestiging.

Toepassingen omvatten decoratieve versieringen op kleding en quilts, woontextiel zoals kussens en tapijten, en moderne artistieke textielwerken. In hedendaagse contexten kan applicering samengaan met borduren, machine-embroidery en digitale ontwerpfinalisaties, waardoor traditionele technieken worden geïntegreerd in contemporaine textielkunst.