aerosoloverdracht

Aerosoloverdracht is een route van ziekteoverdracht waarbij ziekteverwekkers in zeer kleine druppeltjes of aerosolen aanwezig zijn die in de lucht blijven zweven en door anderen kunnen worden ingeademd. Aerosolen zijn vaak minder dan enkele micrometer in diameter en kunnen langer in de ruimte blijven hangen dan grotere druppels. Doorademing, praten of hoesten kan aerosolen vrijzetten, waardoor een persoon op korte of langere afstand besmet kan raken, afhankelijk van de omgeving.

In tegenstelling tot grotere druppels die snel neerslaan en meestal binnen een korte afstand (ongeveer 1 tot 2 meter) blijven hangen, kunnen aerosoldeeltjes door ventilatie, luchtstromen en tijd verder reizen en inademing door anderen mogelijk maken. De mate van overdracht hangt af van factoren zoals ventilatiegraad, luchtdoorstroom, vochtigheid en tijdsbesteding in een ruimte.

Pathogenen die via aerosolen kunnen worden overgedragen omvatten onder andere Mycobacterium tuberculosis, mazelenvirus en het varicella-zoster-virus, evenals sommige coronavirussen zoals SARS-CoV-2 en influenza in bepaalde omstandigheden. Voor veel infectieziekten vindt overdracht via meerdere routes plaats en de bijdrage van aerosoloverdracht varieert per ziekte en setting. In zorgomgevingen is het risico vaak aanzienlijk tijdens luchtwegprocedures en in slecht geventileerde ruimten.

Preventie richt zich op goede ventilatie en filtratie (bijv. HEPA-filters), gebruik van ademhalingsbescherming zoals N95/FFP2-maskers bij risicoacties, en, waar mogelijk, het toepassen van isolatie inclusief negatieve-drukkamers. Bewustwording van omgevingsfactoren en korte blootstellingstijden in afgesloten ruimtes kan de kans op aerosoloverdracht verlagen.