adresmatiging

Adresmatiging is een term die in beleids- en administratiekringen wordt gebruikt om het gebruik van adressen als basis voor analyse, planning en interventie te beschrijven. Er bestaat geen internationaal vaste, officiële definitie; de precieze invulling verschilt per sector en regio. In sommige contexten verwijst het naar beleidsmaatregelen die adressen als bouwsteen hanteren.

In openbare orde en woningbeheer kan adresmatiging betekenen dat maatregelen gericht zijn op specifieke adressen of huishoudens, in plaats van op individuele personen. Het doel is vaak het verminderen van overlast, criminaliteit of veiligheidsrisico’s op buurt- of gebouwniveau. Voorbeelden zijn gericht toezicht bij problematische panden, buurtgerichte interventies en dienstverlening die is afgestemd op adresgegevens.

In data- en administratieve context kan adresmatiging ook slaan op adresbeheer: het standaardiseren, controleren en koppelen van adressen aan andere databronnen zoals geografische informatie, kadaster of bevolkingsbestanden, zodat dienstverlening en planning beter kunnen aansluiten bij de realiteit ter plaatse. Het begrip kan zo ook worden gebruikt om geautomatiseerde processen te beschrijven die adressen gebruiken als sleutel voor linking en analyse.

Kritiek en zorgpunten bij adresmatiging betreffen privacy en mogelijk stigmatisering van bewoners of buurten, evenals risico’s van bevooroordeelde toepassingen en selectieve handhaving. Een verantwoorde uitvoering vereist transparantie, toezicht, evaluatie en proportionele waarborgen, evenals inspraak van betrokken partijen en waar mogelijk openbare verantwoording.

Zie ook: adresgerichte aanpak, hotspot policing, geocoding, adresbeheer.