aanvoering

Aanvoering is een Nederlands begrip afgeleid van aanvoeren, wat ‘naar voren brengen, voordragen of leiden’ betekent. De term is polyfonaal en wordt in verschillende contexten gebruikt met verwante maar niet identieke betekenissen.

In de meest algemene zin verwijst aanvoering naar het proces van iets naar voren brengen ter overweging. In retoriek, rechtspraak en beleidsdiscussies spreekt men van het aanvoeren van argumenten, bewijzen of feiten. Een onderbouwde aanvoering ondersteunt een standpunt en dient als basis voor beoordeling.

In organisatorische, politieke en militaire context kan aanvoering ook verwijzen naar de vorengroep of het leiderschap van een eenheid of beweging; de aanvoering omvat wie de richting en het tempo aangeeft en wie het initiatief neemt. Het woord kan daarmee te maken hebben met leiderschap, frontlinie of voorhoede.

In sommige technische of operationele contexten kan aanvoering tevens slaan op het in gang zetten of leiden van een systeem of activiteit, bijvoorbeeld bij de opstart van een installatie of een voertuig. Deze betekenis is minder gebruikelijk dan de argumentatieve of leiderschapsbetekenis en hangt sterk af van vaktaal en regio.

Samenvattend beschrijft aanvoering het proces van naar voren brengen of leiden, met toepassingen variërend van argumentatie tot leiderschap en, in zekere gevallen, operationele opstart. Etymologisch komt het van aanvoeren: voorwaarts brengen en leiden.