Zijlijnverwantschap

Zijlijnverwantschap is een begrip uit de genealogie en het erf- en familierecht dat verwantschap beschrijft die via de zijlijnen van een familie loopt. Het gaat om relaties tussen personen die een gemeenschappelijke voorouder delen maar niet langs één rechte afstammingslijn van ouder op kind verlopen. Voorbeelden zijn familieleden zoals broers en zussen, ooms en tantes, neven en nichten, en verder verwijzingen via grootouders en oudere generaties.

De mate van zijlijnverwantschap wordt doorgaans bepaald door het aantal generaties tot de gemeenschappelijke voorouder. Hoe dichter de afstanden, hoe nauwer de relatie. In erf- en familierecht kan deze inschatting invloed hebben op regels rondom erfenis, legitimiteit en de rechten tot contact of zorg tussen familieleden. In genealogisch onderzoek wordt ook gewerkt met coëfficiënten van verwantschap die de waarschijnlijkheid van gedeelde erfelijke materialiteit weergeven.

Toepassingen van zijlijnverwantschap bevinden zich vooral in erf- en familierecht, genealogisch onderzoek en historische documentatie. In deze domeinen bepaalt de mate van verwantschap mede wie wettelijke rechten op erfenis, toestemming of zorg kan raken, en hoe familieverbanden juridisch worden behandeld.

---