Verzuimfrequentie

Verzuimfrequentie is een statistische maat die het gemiddelde aantal ziekteverzuimmomenten per werknemer aangeeft over een afgesproken periode, meestal een jaar. Het is een van de belangrijkste indicatoren naast verzuimduur (het aantal dagen dat iemand afwezig is) en het verzuimpercentage (dagen afwezig in verhouding tot werkdagen). Verzuimfrequentie kan helpen bij het begrijpen van de aard van ziekteverzuim, bijvoorbeeld of er veel korte afwezigheden plaatsvinden of juist incidentele, langere afwezigheden.

Berekening en varianten: de meest gangbare definities zijn onder meer het gemiddelde aantal verzuimmomenten per werknemer per periode. Een eenvoudige berekening is: totaal aantal verzuimmomenten in de periode gedeeld door het aantal werknemers. Een andere veelgebruikte representatie is per 100 fte: (totaal aantal verzuimmomenten / totaal aantal fte) × 100. Het is mogelijk om verschillende tijdsperioden te vergelijken (bijv. jaar, kwartaal) en te normaliseren naar fte voor benchmarking.

Interpretatie en gebruik: een hogere verzuimfrequentie kan duiden op veel korte ziektegevallen, terwijl een lage frequentie maar met lange duur kan wijzen op langdurige aandoeningen. Verzuimfrequentie wordt gebruikt voor benchmarking, trendanalyse en evaluatie van preventie- en re-integratiebeleid. Goed werkende data-verzameling vereist nauwkeurige definities van verzuimmomenten, en aandacht voor privacy en data-integriteit.

Voorbeeld: een organisatie met 200 fte registreert 60 verzuimmomenten in een jaar. De gemiddelde verzuimfrequentie is 60 / 200 = 0,3 verzuimmomenten per werknemer per jaar. Als de gemiddelde duur per verzuimmoment 5 dagen is, bedraagt de totale verzuimduur 60 × 5 = 300 dagen, oftewel gemiddeld 1,5 dagen per werknemer per jaar.