ziekteverzuim

Ziekteverzuim is het tijdelijk ontbreken van werknemers op het werk door ziekte of gezondheidsklachten. In organisaties wordt verzuim doorgaans gemeten als het percentage gewerkte dagen dat verloren gaat door ziekte, uitgedrukt als aandeel van de totale geplande werkdagen over een bepaalde periode. Verzuim kan kortdurend zijn (enkele dagen) of langdurig (meerdere weken of langer).

Oorzaken en aard: Fysieke aandoeningen zoals griep en rugklachten; psychische klachten zoals burn-out en depressie; en factoren op de werkvloer zoals hoge werkdruk en beperkte autonomie. Ook persoonlijke omstandigheden en medische behandelingen kunnen verzuim beïnvloeden. Verzuim kan kortdurend of langdurig zijn, afhankelijk van de oorzaak en het hersteltempo.

Onderscheid tussen kortdurend en langdurig verzuim: Kortdurend verzuim duurt meestal minder dan zes weken; langdurig verzuim langer dan zes weken. Langdurig verzuim vereist vaak intensieve re-integratie en contact met een bedrijfsarts. Verzuimdata worden verzameld met aandacht voor privacy en regelgeving en helpen bij intern beleid en planning.

Impact en kosten: Verzuim beïnvloedt productiviteit, planning en arbeidskosten. Organisaties dragen kosten voor vervanging, zorg en mogelijk projectvertraging. Langdurig verzuim kan ook de werksfeer en de werklast voor collega’s beïnvloeden.

Beleid en preventie: In Nederland regelen de Arbowet en de Wet verbetering Poortwachter de verantwoordelijkheden van werkgevers en werknemers bij ziekte en re-integratie. Een plan van aanpak, tijdige terugkeer naar werk en preventieve maatregelen kunnen verzuim verminderen. Bedrijfsartsen en arbodiensten begeleiden de re-integratie en beleidsprocessen.