Urbanisatiegraad

Urbanisatiegraad is een indicator die de mate van verstedelijking van een land of regio aangeeft. Ze geeft meestal het deel van de bevolking weer dat woont in stedelijke gebieden en wordt uitgedrukt als een percentage van de totale bevolking.

Berekening en definities: Urbanisatiegraad = (aantal inwoners in urban area) / (totaal aantal inwoners) × 100. De urban area wordt door nationale statistische diensten gedefinieerd; dit kan variëren van gemeenten of stedelijke agglomeraties tot de grenzen van een groot stedelijk gebied. Internationale vergelijkingen zijn mogelijk maar ondervinden hinder van verschillende definities van wat als stedelijk telt.

Trends en implicaties: In veel landen stijgt de urbanisatiegraad door migratie naar steden, natuurlijke bevolkingsgroei in stedelijke gebieden en economische ontwikkelingen. Een hogere urbanisatiegraad heeft beleidsmatige gevolgen voor infrastructuur, huisvesting, dienstverlening, mobiliteit en milieu en vereist gerichte ruimtelijke planning.

Beperkingen en variatie: De maatstaf kan misleidend zijn als definities van stedelijk verschillend zijn tussen landen. Bovendien geeft de urbanisatiegraad geen informatie over de functionele ruimtelijke structuur of de verdeling binnen en tussen stedelijke gebieden. Voor betere vergelijkingen wordt vaak aanvullende informatie gebruikt, zoals onderscheiden urbanisatie-indelingen (bijv. dichtbevolkte, intermediaire en dunbevolkte gebieden in sommige EU-standaarden).