Temperatuurmeting

Temperatuurmeting is het proces waarbij de temperatuur van een object, medium of omgeving wordt bepaald. Het omvat zowel contactmetingen, waarbij een sensor direct contact maakt met het te meten object, als niet-contactmetingen, waarbij de temperatuur wordt afgelezen uit straling.

De meest gebruikte sensoren zijn thermometers op basis van verandering in weerstand of potentiaal, zoals RTD's (platinaweerstandssensoren) en thermokoppels, en thermistors. Voor niet-contactmetingen wordt vaak infrarood (IR) gebruikt, waarbij men de emissie van straling waarneemt.

Thermokoppels werken op het Seebeck-effect; RTD's geven een weerstandverandering door temperatuur; thermistors zijn weerstand-gebaseerde sensoreren met een sterke temperatuursafhankelijkheid. Infrarood sensoren meten de stralingsenergie en koppelen dit om naar temperatuur via emissiviteit en kalibratie. De meetnauwkeurigheid hangt af van contactkwaliteit, kalibratie, en de omgeving.

Eenheid en kalibratie: in de wetenschap en industrie wordt vaak Celsius of Kelvin gebruikt; Fahrenheit is ook gangbaar in sommige landen. Metingen worden vaak met traceerbare kalibratie uitgevoerd volgens normen zoals ISO/IEC 17025. Kalibratieperioden en responstijd zijn afhankelijk van toepassing en sensor type.

Toepassingen: meteorologie, procescontrole in de industrie, HVAC, voedselveiligheid, medische thermometrie en elektronica. Ontwikkelingen richten zich op snellere respons, lagere invasiviteit, hogere nauwkeurigheid en betere emissiviteit-compensatie bij IR-metingen.

Historisch overzicht: vroege thermometers ontstonden uit de thermoscope; de moderne temperatuurschalen Celsius en Fahrenheit werden in de 18e eeuw vastgesteld.