Sluitersnelheden

Sluitersnelheden, vaak aangeduid als sluitertijd, verwijzen naar de duur dat de sluiter van een camera openstaat om licht op de sensor te laten vallen. De tijd wordt uitgedrukt in seconden, meestal als een fractie daarvan zoals 1/250 s, maar langere belichtingen tot meerdere seconden zijn mogelijk bij long exposure.

Een langere sluitertijd laat meer licht binnen en vergroot daardoor de belichting, maar verhoogt ook de kans op onscherpte door trillingen van de camera of beweging van het onderwerp. Een korte sluitertijd beperkt de lichtopname en kan beweging bevriezen, wat nuttig is bij snelle onderwerpen zoals sport of dieren.

Sluitersnelheden maken samen met diafragma en ISO deel uit van de belichtingsdriehoek. Door de sluitertijd te veranderen, verander je niet alleen de belichting maar ook de scherpte. Langdurige belichtingen vereisen vaak een statief of beeldstabilisatie om cameratrillingen te voorkomen.

Toepassingen variëren van sport en reportage tot landschapsfotografie en nachtprocedures. Voor sport en snelle actie wordt vaak 1/500 s tot 1/2000 s gebruikt, voor portretten in dagslicht 1/125 s tot 1/250 s, en voor effect met stromend water of lichtspoor langere belichting, van 1/4 s tot meerdere seconden. Langdurige opnames worden ook gebruikt in astrofotografie en lichtschildering, meestal met statief.

In handige modus kan de fotograaf de sluitertijd expliciet kiezen (sluitertijdprioriteit of handmatig). Een gangbare vuistregel voor handheld opnames is om ten minste 1/(brandpuntslengte) seconde aan te houden, bijvoorbeeld 1/60 s bij een 50 mm lens, afhankelijk van de trillingen en de stabiliteit.