Sequentienummers

Sequentienummers zijn numerieke identificatoren die de positie van een item in een volgorde aangeven. Elk element in een sequentie krijgt een volgnummer, zodat de volgorde kan worden vastgesteld, duplicaten kunnen worden herkend en ontbrekende elementen kunnen worden opgespoord. Sequentienummers zijn vaak monotone en nemen toe naarmate de sequentie groeit; bij een maximum kunnen ze terug naar nul wrap-around, afhankelijk van de gebruikte bitbreedte.

Toepassingsgebieden en werking

In informatietechnologie komen sequentienummers voor in verschillende contexten. In netwerken worden ze gebruikt om gegevensstromen te ordenen en te verifiëren dat alle stukken correct zijn ontvangen. Bijvoorbeeld bij verbindingsgericht transportprotocollen wordt per byte of per frame een sequentienummer meegestuurd, zodat de ontvanger de data in de juiste volgorde kan samenvoegen en ontbrekende segments kan detecteren. In databases en datareplicatie houden sequentienummers bij welke wijzigingen als laatste zijn toegepast, zodat de kans op inconsistenties vermindert. In berichten- en eventgestuurde systemen dienen sequentienummers of vergelijkbare offsets om berichten in de juiste volgorde te verwerken en duplicatie te voorkomen.

Eigenschappen en overwegingen

Sequentienummers zijn vaak groot genoeg om wrap-around te voorkomen binnen de beoogde levensduur van de sessie. Ze worden meestal modulo een macht van twee berekend (bijvoorbeeld 2^32 of 2^64). Een zorgvuldige implementatie vereist ook correct omgaan met wrap-around en het detecteren van duplicates of ontbrekende items bij verlies of hertransmissie. Samengevat helpen sequentienummers bij betrouwbaarheid, orde en foutopsporing in systemen waar volgorde cruciaal is.

Zie ook: volgordebehandeling, foutopsporing, datareplicatie, netwerkprotocollen.