Scheidingswanden

Scheidingswanden zijn wanden die binnen een gebouw een ruimte verdelen en zo de indeling bepalen. Ze dragen doorgaans geen structurele belasting; de draagkracht ligt bij dragende elementen zoals balken, kolommen en bestaande muren. Het belangrijkste doel is scheiding, privacy en geluidreductie, eventueel als onderdeel van brandcompartimentering.

Er bestaan verschillende typen scheidingswanden. Lichte, demontabele wanden van metalen studs en gipsplaten bieden snelle ruimtelijke herindeling; massieve wanden van baksteen, beton of kalkzandsteen leveren betere geluidsisolatie en brandwerendheid; glazen wanden combineren openheid met geluidreductie.

Constructie en materialen: lichte wanden bestaan meestal uit een metalen frame met gipsplaten aan beide zijden, soms gevuld met akoestische of minerale isolatie. Massieve wanden hebben vaste materialen zoals baksteen of beton. Voor natte ruimten worden vochtbestendige platen toegepast.

Prestatiekenmerken: de akoestiek wordt vaak uitgedrukt in een Rw-waarde; woonruimten vragen doorgaans hogere waarden dan kantoorsituaties. Brandweerstand varieert afhankelijk van opbouw en kan EI30 tot EI120 bedragen. Glazen wanden kunnen speciale systemen voor geluid en brandweerstand gebruiken.

Installatie en renovatie: wanden worden geplaatst in functie van een stevige aansluiting op vloer en plafond, met deuropeningen als losse componenten. Demontabele systemen maken aanpassingen mogelijk zonder veel sloopwerk. Onderhoud gaat om afdichtingen, randen en vochtbescherming.

Toepassing en duurzaamheid: scheidingswanden komen veel voor in woningen, kantoren, scholen en zorginstellingen. Renovatieprojecten profiteren van modulariteit en herbruikbaarheid van materialen; duurzame keuzes richten zich op recyclage en milieuvriendelijke afwerkingen.