Ruimtebezetting

Ruimtebezetting is het aandeel van de beschikbare ruimte dat op een bepaald moment daadwerkelijk in gebruik is. Het begrip wordt toegepast op gebouwen en ruimten zoals kantoren, scholen, ziekenhuizen en winkelcentra, maar ook op openbare buitenruimten en evenementencentra.

De belangrijkste maat is de bezettingsgraad: bezettingpercentage = (aantal gebruikte units / totale capaciteit) × 100. Daarnaast kan men de ruimtebezetting uitdrukken als de densiteit: het aantal personen per vierkante meter, of als bezetting per zone of vleugel. Deze metrieken kunnen realtime of via steekproeven worden vastgesteld.

Moderne monitoring maakt gebruik van sensoren, kaart- of boekingsdata en toegangscontrole in combinatie met gebouwbeheerssystemen. Privacy en gegevensveiligheid spelen een rol, vooral bij vestigingen waar persoonsgegevens kunnen worden verzameld.

Toepassingen van ruimtebezetting zijn onder meer facility management, ruimteplanning en ontwerp, energiemanagement (verandering van HVAC en verlichting op basis van gebruik), en beleidsbeslissingen over shifts, reserveringssystemen en flexibiliteit van ruimten.

In kantoren komen bijvoorbeeld hot-desking en flexibele werkplekken voor, terwijl scholen klas- en lokalenbezetting monitoren en ziekenhuizen zich richten op beddenbezetting. Evenementenlocaties hebben baat bij nauwkeurige ruimtebezetting om crowding en doorloop te beheersen.

Uitdagingen zijn onder meer seizoenale en dagelijkse variaties, privacyoverwegingen, en de nauwkeurigheid van metingen. Betrouwbare ruimtebezetting vereist meerdere databronnen en duidelijke definities van wat telt als 'in gebruik'.

Een zorgvuldige aanpak van ruimtebezetting kan leiden tot efficiënter ruimtegebruik, beter comfort en lagere energiekosten, terwijl het ook bijdraagt aan veiligheid en servicekwaliteit.