Restafval

Restafval, ook wel residual waste genoemd, is de fractie van huishoudelijk en bedrijfsafval die overblijft nadat recycleerbare en composteerbare componenten uit sorteerprocessen zijn verwijderd. Het omvat doorgaans materialen die moeilijk of niet te recyclen zijn, zoals sommige niet-recycleerbare kunststoffen, vervuild karton en papier, textiel, luiers, en diverse huishoudelijke reststromen. De exacte samenstelling verschilt per gebied en per sorteerinrichting.

In veel gemeenten wordt restafval apart ingezameld nadat de voornaamste stromingen zoals GFT (groente, fruit, tuinafval), papier en karton, en PMD (plastic, metalen verpachtingen en drankenkartons) zijn gescheiden. Het doel van deze scheiding is om zo veel mogelijk materiaal te recyclen of te hergebruiken, zodat restafval zo klein mogelijk blijft.

Behandeling van restafval gebeurt doorgaans via verbranding in een afval-energiecentrale (incineratie) met energieterugwinning, oftewel elektriciteit en/of warmteproductie. Een deel van de inerte of vervuilde fractie kan na verbranding als as worden afgevoerd en verwerkt. In minder ontwikkelde gebieden zonder robuuste verbrandingsinfrastructuur kan restafval nog op een (veilig mogelijke) manier naar opslag of landfilling gaan, maar beleid streeft naar maximale afvalpreventie en recyclage.

Het begrip restafval speelt een centrale rol in het beleid voor een circulaire economie: hoe minder restafval, hoe hoger het aandeel hergebruik en recycling, en hoe efficiënter de verwerking van de overige afvalstromen. Echt duurzame aanpak combineert voorkomen, hergebruik en hoogwaardige recycling met verantwoorde verbranding waar nodig.