Plantenbescherming

Plantenbescherming, ook wel gewasbescherming genoemd, is het geheel van maatregelen en technieken om gewassen te beschermen tegen biotische bedreigingen zoals plagen, ziekten en onkruiden, en tegen abiotische stressfactoren. Het doel is opbrengst en kwaliteit te behouden, met aandacht voor voedselveiligheid en milieu.

De aanpak bestaat uit preventie (gewassenrotatie, hygiënemaatregelen, gebruik van resistente rassen), monitoring en scouting, en selectie van beheersmaatregelen. Methoden zijn mechanische en fysische maatregelen (netten, afscherming), biologische bestrijding (predatoren, parasitisme, microben), en chemische bestrijding met toegestane pesticiden. Integrale gewasbescherming (IGB) of IPM legt de nadruk op het inzetten van de minst schadelijke middelen, waarschuwings- en economische drempels, en de rotatie van werkzame stoffen om resistentie te voorkomen.

Regelgeving speelt een centrale rol: binnen de EU moeten plantbeschermingmiddelen worden toegelaten (Regelgeving (EG) nr. 1107/2009) en teeltpraktijken voldoen aan duurzaam gebruik (Richtlijn 2009/128/EC). Residuen worden beoordeeld aan de hand van maximale residulimieten (MRL’s) en etikettering geeft gebruiksvoorwaarden.

Toepassingsgebieden zijn landbouw, tuinbouw en professionele teelt. Ontwikkelingen zoals precisielandbouw, besluitvormingssystemen en biologische bestrijding dragen bij aan effectievere en milieuvriendelijker plantenbescherming.