Oppergezag

Oppergezag is een term die in het Nederlands wordt gebruikt om te verwijzen naar een boven- of overkoepelende gezags- of toezichtsautoriteit over een minderjarige. Het woord combines opper (boven, hoger) met gezag (autoriteit, verantwoordelijkheid). In de dagelijkse praktijk van het Nederlandse familienrecht is gezag meestal de primaire juridische bevoegdheid van ouders of voogden om voor een kind te zorgen en het te vertegenwoordigen. De uitdrukking oppergezag komt in moderne wetgeving zelden voor als een aparte, afzonderlijke categorie; eerder wordt hij aangetroffen in historische teksten, administratieve jargon of in beschrijvingen van hiërarchie tussen verschillende betrokken partijen.

In de praktijk kan oppergezag verwijzen naar een hoger niveau van besluitvorming, bijvoorbeeld wanneer een rechter of een overheidsinstantie een doorslaggevende rol heeft bij belangrijke welzijnsbeslissingen over een kind, terwijl dagelijkse zorg of uitvoering daarvan bij de ouders of een voogd ligt. Het begrip kan ook opduiken in contexten van interjurisdictionele zaken, bij jeugdzorg of bij toekenning van toezicht, waar verschillende autoriteiten verschillende verantwoordelijkheden dragen.

Zie ook: gezag, ouderlijk gezag, voogdij, ondertoezichtstelling, jeugdzorg. Opmerkelijk is dat in de hedendaagse Nederlandse wetgeving de termen gezag, ondertoezichtstelling en voogdij vaker worden gebruikt dan oppergezag; de term wordt dan ook vooral in historische of descriptieve contexten aangetroffen.