Onbevoegd

Onbevoegd is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord dat aangeeft dat iemand of een instantie niet de officiële macht, bevoegdheid of jurisdictie heeft om een handeling te verrichten of een beslissing te nemen. Het is het tegenovergestelde van bevoegd, en wordt vooral in juridische en bestuurlijke contexten gebruikt.

Etymologisch bestaat onbevoegd uit het voorvoegsel on- (niet) en bevoegd (toegewezen macht of bevoegdheid). De term vormt daarmee een duidelijke negatie van bevoegd zijn en verwijst naar een gebrek aan wettelijke of formele autoriteit.

Gebruikelijk komt onbevoegd voor in juridische en administratieve situaties. Bijvoorbeeld: een rechtbank kan onbevoegd zijn om een zaak te behandelen, of een burgemeester kan onbevoegd zijn om een bepaald besluit te nemen. Ook kan onbevoegd handelen verwijzen naar handelen zonder de benodigde machtiging. Het bijbehorende zelfstandig naamwoord is onbevoegdheid; een formele variatie is onbevoegdheidsverklaring, een uitspraak dat iemand of een instantie niet bevoegd is.

Nuances: in informele taal kan onbevoegd ook op onkunde of gebrek aan bekwaamheid wijzen, maar in officiële context benadrukt het meestal een gebrek aan officiële macht of juridische bevoegdheid, niet louter persoonlijke competentie.

Zie ook: bevoegd, bevoegdheid, jurisdictie, machtiging.