Offshorestructuren

Offshorestructuren zijn organisatorische constructies die buiten de hoofdjurisdictie van een eigenaar opereren. Ze bestaan vaak uit juridische entiteiten zoals special purpose vehicles (SPVs), holdingmaatschappijen, trusts of stichtingen die gevestigd zijn in jurisdicties met gunstige fiscale regimes, strengere vertrouwelijkheidswetten of minder strikt toezicht. Doel is vaak activa en activiteiten te scheiden van de overige bedrijfsvoering, financiering te organiseren of estate planning te vergemakkelijken.

In de praktijk worden offshorestructuren gebruikt voor projectfinanciering, securitisatie, internationale handelsstructuren, vermogensbeheer en risicobeperking. Ze kunnen legitime doelen dienen zoals isolatie van risico’s, fiscale efficiëntie of beperking van juridische aansprakelijkheid. Tegelijkertijd kunnen ze ook misbruikt worden voor belastingontwijking, privatisering van eigendom of het verhullen van uiteindelijke belanghebbenden.

Overheids- en internationale regels trachten offshorestructuren transparanter te maken en effectiever aan te pakken. Beleidskaders zoals BEPS van de OESO, de invoering van UBO-registers en strengere anti-witwasregels (Wwft) verhogen eisen aan verslaglegging en toezicht. Het gebruik van offshorestructuren brengt naast fiscale en juridische risico’s ook reputatierisico’s met zich mee en kan leiden tot extra compliancekosten en sancties bij niet-naleving.