Nikkelplating

Nikkelplating is een oppervlaktebehandeling waarbij een dunne laag nickel op een geleidend substraat wordt afgezet door een elektrochemisch of chemisch proces. Het doel is om de corrosiebestendigheid, slijtvastheid en soms het uiterlijk te verbeteren, evenals de lasbaarheid of elektrisch contact.

Er zijn twee hoofdmethoden: elektrolytisch gieten (elektroplating) en electroless nickel plating. Bij elektroplating vindt de afzetting plaats doordat elektrische stroom door een oplossing met nickelzouten wordt geleid; de ondergrond fungeert als kathode. Veelgebruikte baths zijn het Watts-bad (nickelsulfaat en nickeldichloride met borax- of borische buffer) waarin de helderheid en dekking kunnen worden aangepast met additieven. De dikte varieert meestal van enkele micrometers tot tientallen micrometers, afhankelijk van toepassing en gewenste eigenschappen.

Electroless nickel plating is een chemische, niet-elektrische afzetting die Ni-P of Ni-B legeringen produceert. De afzetting is uniform over complexe vormen en kan bij 5-50 micron plaatsvinden. Ni-P-lagen bevatten doorgaans circa 8-12% fosfor en kunnen na verhitting aanzienlijk harder worden (door warmtebehandeling).

Voorbehandeling is cruciaal voor hechting en omvat reinigen, ontvetten, ontzilten en activering. Voor metalen zoals aluminium vereist men vaak een speciale voorbewerking en een activatie-stap. Koude- en warmteregeling, de samenstelling van de bath en de toevoeging van helderheid- of matheidsagentschappen bepalen of de coating glanzend, halfglanzend of mat is.

Toepassingen omvatten automobiel- en luchtvaartonderdelen, elektronica behuizingen, bevestigingsmiddelen en gereedschappen, waar corrosiebestendigheid en slijtvastheid essentieel zijn. Veiligheids- en milieuregels beïnvloeden het gebruik van nickelzettingen, vooral wat betreft toxische zouten en alternatieve baths.