Nietoperze

Nietoperze, zwane także nietoperzami, tworzą rząd Chiroptera i stanowią drugą co do wielkości grupę ssaków. Liczba gatunków przekracza 1400. Zasadniczo dzielą się na megabaty (Megachiroptera) i mikrobet (Microchiroptera). Ich skrzydła to membranowy patagium rosnący między wydłużonymi palcami a tułowiem, co umożliwia ich jedyne wśród ssaków loty o dużej zwinności i precyzji.

Zachowanie i zmysły. Większość nietoperzy prowadzi nocny tryb życia i odpoczywa w jaskiniach, szczelinach skalnych, pustych drzewach, budynkach czy pod mostami, tworząc kolonie roostowe. Mikrobet używają echolokacji do nawigacji i polowania; megabaty zazwyczaj polegają na wzroku i węchu, choć pewne gatunki megabatów (np. niektóre Pteropodidae) stosują odgłosy językowe do komunikacji. Lot jest kluczowy dla ich stylu życia i odżywiania.

Dieta i ekologia. Dieta bardzo zróżnicowana: większość nietoperzy to owadożerne, wiele gatunków żywi się także owocami (frugivory) lub nektarem (nectarivory). Niektóre gatunki polują na drobne kręgowce. Dzięki zapylaniu i rozprzestrzenianiu nasion nietoperze odgrywają istotną rolę w ekosystemach tropikalnych i subtropikalnych, wspierając różnorodność roślinności.

Rozmnażanie i cykl życiowy. Zwykle samice rodzą jednego młodego rocznie. Rozród i zapłodnienie bywają regulowane sezonowo; wiele gatunków w chłodniejszych klimatach prowadzi hibernację lub stan torporu. Młode pozostają blisko matki i uczą się lotu.

Zasięg i ochrona. Nietoperze występują na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy. Wiele gatunków objętych jest ochroną; niektóre są zagrożone, w tym z powodu utraty siedlisk, fragmentacji środowiska, chorób (np. białaczowa choroba nosa w Ameryce Północnej), zmian klimatu, energii wiatrowej oraz konfliktów z ludźmi. Ochrona obejmuje ochronę siedlisk, monitoring populacji oraz tworzenie sztucznych schronień i edukację publiczną.