Naheffing

Naheffing is een fiscale term uit de Nederlandse belastingpraktijk. Het betreft een aanvullende belastingaanslag die de Belastingdienst oplegt nadat eerder vastgestelde aanslagen of aangiften blijken te vallen, meestal naar aanleiding van een controle, nader ontvangen informatie of correcties op eerdere aangiften. Het doel van een naheffing is om nog te betalen belasting te innen die eerder te laag is vastgesteld.

Een naheffing ontstaat doorgaans na een belastingcontrole, bij herberekening van inkomsten- of omzetbelasting, vennootschapsbelasting, btw of andere heffingen, of wanneer derden informatie aandraagt die tot een hogere aanslag leidt. Ook afwijkingen in de aangifteberekening of foutieve aannames kunnen tot een naheffing leiden. In veel gevallen geldt een navorderingsaanslag als specifieke vorm van een naheffing.

Wat er bij een naheffing kan worden opgelegd, varieert. Naast de extra belasting kan ook rente in verband met de late betaling worden berekend. In bepaalde gevallen kan ook een boete volgen, bijvoorbeeld bij opzet of grove schuld, maar dit hangt af van de omstandigheden en de relevante wetgeving.

Betrokkenen hebben doorgaans de mogelijkheid bezwaar te maken tegen de naheffing en, indien nodig, beroep aan te tekenen. De termijn en procedure staan vermeld in de beschikking waarin de naheffing is aangekondigd. Een naheffing zorgt voor nieuwe betalingsverplichtingen en kan gevolgen hebben voor de betalingsplanning van de naar betaling verplicht gestelde partijen.