Microservicesachtige

Microservicesachtige is een term die verwijst naar een softwarearchitectuur die kenmerken van microservices nabootst of imiteert, maar niet alle strikte vereisten van een volwaardige microservices-architectuur oplegt. Het beschrijft systemen die bestaan uit meerdere componenten die los van elkaar kunnen evolueren en in principe separaat kunnen worden uitgerold, maar waarbij praktische beperkingen leiden tot een minder fijnmazige scheiding dan bij echte microservices.

Kenmerken van microservicesachtige systemen zijn onder meer duidelijke domeingrenzen en modulair opgebouwde onderdelen, deployment-eenheden die doorgaans groter zijn dan individuele microservices, en communicatie via API’s of berichtenstromen. Data wordt vaak nog centraal beheerd of gedeeld, waardoor de volledige decentrale datamanagement van echte microservices ontbreekt. Vaak wordt gekozen voor een hybride aanpak: modules binnen een grotere applicatie die als aparte onderdelen kunnen worden ontwikkeld en getest, maar niet volledig onafhankelijk kunnen schalen of deployen.

Voordelen van deze aanpak zijn onder meer snellere evolutie vergeleken met een traditionele monoliet, verbeterde modulariteit en minder operationele complexiteit dan bij een pure microservices-architectuur. Nadelen zijn onder meer blijvende complexiteit van gedistribueerde systemen, een groter risico op data-integriteit en uitdagingen bij grensoverschrijdende transacties en coördinatie tussen teams.

Toepassingen bevinden zich vaak in migratiestrategieën van monolithische systemen naar microservices, of in organisaties die de voordelen van microservices willen verkennen zonder direct de volledige complexiteit en autonomie van echte microservices te verplichten. Het kan ook dienen als tussenstap in domain-driven design en modulair programmeren.