Meshprotocollen

Meshprotocollen verwijzen naar communicatiestandaarden die routing en packet forwarding regelen in meshnetwerken. Een meshnetwerk bestaat uit meerdere knooppunten die elkaar via draadloze of bekabelde verbindingen kunnen bereiken; er is meestal geen centrale infrastructuur. Elk knooppunt kan fungeren als router en meerdere paden tussen zenders en ontvangers mogelijk maken. Door het gebruik van multi-hop routing en redundante verbindingen biedt een meshnetwerk vaak meer veerkracht en schaalbaarheid dan traditionele netwerken, vooral in omgevingen met wisselende verbindingen.

De protocollen bepalen hoe routes worden ontdekt, onderhouden en aangepast aan veranderingen in de topologie. Proactieve protocollen bouwen routetabellen op en verspreiden routinginformatie voortdurend, zodat routes beschikbaar zijn voordat ze nodig zijn. Reactieve protocollen ontdekken routes op aanvraag en onderhouden die routes alleen tijdens communicatie. Veel meshprotocollen gebruiken link-state- of afstand-gebaseerde benaderingen en kunnen multi-path forwarding toepassen om belasting te verdelen en storingen te voorkomen.

Standaarden en voorbeelden omvatten onder meer IEEE 802.11s voor draadloze mesh-netwerken, Bluetooth Mesh voor IoT-toepassingen, en mesh-varianten binnen Thread en Zigbee voor woning- en gebouwautomatisering. Daarnaast bestaan er IP-gebaseerde benaderingen zoals B.A.T.M.A.N., OLSR, AODV en DSR die in ad hoc- en meshnetwerken worden toegepast. In IoT-ecosystemen wordt vaak IPv6 over mesh-topologie gebruikt om interoperabiliteit te bevorderen.

Toepassingen en beveiliging: meshprotocollen komen voor in gemeentelijke en stedelijke netwerken, disaster response, sensornetwerken en industriële automatisering. Beveiliging speelt een cruciale rol; authenticatie, integriteit en encryptie van routing- en datapakketten zijn essentieel, samen met sleutelbeheer en weerstand tegen spoofing en partitionering. Bij ontwerpkeuzes wegen latency, bandwidth en energieverbruik mee.