Home

Kuipergordelobjecten

Kuipergordelobjecten (KBO's) zijn kleine hemellichamen die in de Kuipergordel voorkomen, een brede, schilvormige regio achter Neptunus. Deze zone strekt zich uit van ongeveer 30 tot 50 astronomische Eenheden van de zon en bevat een overvloed aan bevroren materiaal uit de vroegste periode van het zonnestelsel. KBO's bestaan uit ijs en rotsachtige componenten en vormen de restanten van planetesimalen die ooit in de protostellaire schijf voorkwamen.

De objecten worden in verschillende klassen ondergebracht: klassieke Kuipergordelobjecten (cubewano's) met relatief stabiele, weinig excentrische banen;

Fysische eigenschappen variëren sterk; sommige KBO's zijn relatief kleine ijsachtige lichamen, terwijl de grootste bekendste Pluto,

Onderzoeksmethoden omvatten telescopische waarnemingen, spectroscopie, occultaties en ruimtelijke missies. Een mijlpaal was de New Horizons-missie die

resonante
objecten
zoals
plutino's
die
in
2:3
resonantie
met
Neptunus
voorkomen;
verspreide-discobjecten
met
hoge
excentriciteit
en
afwisseling
in
hoeken;
en
ontkoppelde
objecten
met
grote
perihelieën
die
nauwelijks
met
Neptunus
resoneren.
Eris,
Haumea
en
Makemake
behoren.
De
oppervlakken
bestaan
uit
waterijs
met
methaan
en
ammoniak
en
vertonen
variërende
albedo's.
Sommige
KBO's
hebben
maanachtige
satellieten,
zoals
Pluto
met
Charon.
Pluto
in
2015
uitgebreid
onderzocht
en
Arrokoth
in
2019
bezocht.
De
studie
van
KBO's
levert
inzichten
op
over
de
samenstelling
en
geschiedenis
van
het
vroegste
zonnestelsel
en
over
de
dynamische
evolutie
van
de
buitenste
planeten.