Klokconfiguratie

Klokconfiguratie verwijst naar de reeks instellingen die bepalen hoe een systeem tijd meet, registreert, weergeeft en synchroniseert met andere tijdbronnen. In de meeste computers bestaat klokconfiguratie uit drie aspecten: de hardwareklok (RTC), de systeem- of kernelklok, en de tijdzone- en synchronatie-instellingen.

De hardwareklok is een batterijgevoede oscillator die tijd bijhoudt terwijl het systeem uit staat. Bij het opstarten leest het systeem de RTC en initialiseert daarmee de systeemklok. De systeemklok draait in de kernel en kan drift corrigeren door slewing (langzaam aanpassen) of stepping (plotselinge correctie); de weergegeven tijd is afhankelijk van de ingestelde tijdzone en DST-instellingen.

Synchronisatie is bedoeld om drift te voorkomen en een consistente tijd te garanderen. Systeme kunnen verbinding maken met externe tijdbronnen zoals Network Time Protocol (NTP) of Precision Time Protocol (PTP). Implementaties zoals ntpd of chronyd zorgen voor regelmatige afstemming met tijdservers. In veel systemen verzorgt chrony of systemd-timesyncd automatische synchronisatie, eventueel met fallback naar meerdere servers.

Andere belangrijke elementen zijn tijdzones en UTC. De hardwareklok wordt bij voorkeur op UTC ingesteld, terwijl de tijdzone-instelling bepaalt hoe de tijd lokaal wordt weergegeven. Het tzdata-pakket levert de informatie voor locale regels en eventuele DST-wijzigingen. Correcte klokconfiguratie is cruciaal voor logbestanden, beveiliging en netwerken.