Intervalbreedte

Intervalbreedte is de grootte van een interval, meestal de afstand tussen de bovengrens en de ondergrens. Voor een interval [a, b] is de intervalbreedte w gelijk aan w = b - a. De breedte is altijd niet-negatief en is nul wanneer a = b. In wiskunde en meetkunde verwijst dit naar de lengte van het interval op de getallenlijn.

In de statistiek komt intervalbreedte vaak voor als de breedte van een betrouwbaarheidsinterval. Als [L, U] het betrouwbaarheidsinterval voor een onbekende parameter vertegenwoordigt, is de breedte w = U - L. Deze breedte hangt af van het gekozen betrouwbaarheidsniveau en van de schatting van de spreiding (de standaardfout). Een hoger vertrouwen resulteert doorgaans in een grotere breedte, terwijl een grotere steekproefomvang de breedte kan verkleinen door een kleinere standaardfout.

Enkele voorbeelden: een meetinterval [5.2, 5.8] heeft een breedte van 0.6 eenheden. Een 95% betrouwbaarheidsinterval voor een gemiddelde met grenzen [2.1, 3.4] heeft een breedte van 1.3.

Interpreteerbaar is dat een kleinere intervalbreedte wijst op een hogere precisie of nauwkeurigheid van de schatting, terwijl factoren zoals variabiliteit van de data, meetprecisie en de gekozen betrouwbaarheid hierop doorwerken. In algebraïsche termen geeft de breedte de lengte van het interval aan; in statistische toepassingen geeft het de onzekerheid of marge rondom een schatting weer.